รัก|สาม|เศร้า

ไม่ได้ดูหนังมานานมากๆแล้ว . และแล้วก็ได้มีเวลาไปดูหนังซะที . หนังเรื่องนี้ .
รัก|สาม|เศร้า
ยอมรับก็ได้ว่าไปดูเพราะชอบพีค . และก้อย รัชวิน ด้วยนะ . (แต่ชอบคนข้างๆมากสุด)
และไปดูเพราะเป็นหนังพี่ต้อม .คิดว่าน่าจะมีอะไรมันส์ๆซ่อนอยู่ให้เราได้เซอร์ไพรส์อีก
ไม่ค่อยอยากจะสปอยเลย . จะพยายามเล่าความรู้สึกตัวเองนะ
แต่ก็ไม่ชัวร์ ว่าจะเผลอสปอยรึเปล่า . ทางที่ดีถ้าใครยังไม่ได้ดู . ไปดูซะก่อนดีกว่า
รัก|สาม|เศร้า สำหรับประสบการณ์ความรักของเรา
เจอกับคำๆนี้ในรูปแบบคำพ้องเสียงแบบเต็มๆ
คิดว่าไปดูหนังเรื่องนี้คงจะมีช็อตโดนซัดเปรี้ยงมาจึ้กๆหัวใจเล่นไม่น้อย
แต่ไม่เป็นอย่างนั้นเลย พีคกะก้อยน่ารักมาก เอ้ย!ไม่ใช่ เนื้อหาหนังแทบไม่มีส่วนไหน
ที่โดนชีวิตเราเลย
รู้สึกเหมือนดูโอเนกาทีฟ รักออกแบบไม่ได้ ที่ทาทาเล่นกะชาคริตสมัยก่อน
ไม่แน่ใจว่าที่มันทำให้รู้สึกอย่างนั้น เพราะมู้ดแอ่นโทนของหนัง หรือว่า
เพราะเรื่องราวมันอยู่ในระดับเดียวกัน
คือเรื่องราวความรักของวัยรุ่น และสถานที่ที่ตัวละครทุกตัวโคจรมาพบกัน
คือมหาวิทยาลัยศิลปากร

อาจเพราะด้วยความที่ชื่นชอบโอเนกาทีฟเป็นทุนเดิม รัก|สาม|เศร้า
เลยครองใจเราไปได้อย่างไม่ยากเย็น ความประทับใจเกิดขึ้นตั้งแต่ต้นจนจบ
ที่ชอบมากคือพล็อตมันเป็นแบบที่เราชอบเขียนเวลาคิดบทหนังสั้น
พล็อตเรียบๆ แฝงเนื้อกา เหตุการณ์ ที่สัมพันธ์กัน มีเรื่องราว มีที่มาที่ไป ไม่พยายามหักมุม
ใช่แล้ว ที่เราชอบอาจเป็นเพราะ หนังไม่มีความ’พยายาม’ เกิดขึ้น
หนังไม่ได้พยายามวางพล็อตหักมุม หรือพยายามดึงความรู้สึกคนมากเกินไป
เรื่องราวของหนังถูกปล่อยเนื้อหาให้ดำเนินไปเรื่อยๆตามที่มันควรจะเป็น
เหตุการณ์หลักถูกเฉลยให้รู้ หรือเดาได้อยู่แล้ว
แต่เสน่ห์ที่แท้จริงของมัน กลับเป็นการดึงความรู้สึกเรา
ให้รอฟังคำตอบจากปากของตัวละครเอง
โดยที่ไม่รู้สึกเบื่อที่สุดท้ายคำตอบก็เป็นอย่างที่คิดไว้จริงๆเลย
กลับยิ่งรู้สึกประทับใจ ไม่รู้ว่าพี่ต้อมเล่นอารมณ์แบบไหน
ทำให้เราสนใจดูได้ขนาดนั้น

เราชอบในเมสเซจต่างๆที่หนังทิ้งไว้ในเนื้อเรื่อง
เมสเซจ ซิมโบลิกมากมายเกิดขึ้นในหนังเรื่องนี้
สามเหลี่ยมสามเส้าในโรงพยาบาลที่ทั้งสามประจันหน้ากัน
การพรีเซนท์ธีสิสของทั้งสามคนในตอนต้น
ฟ้าพรีเซ๊นเรื่องน้ำ น้ำพูดถึงเรื่องลม
(และโดนอาจารย์ตำหนิเรื่องพายุ จะทำให้เกิดปัญหา)
แต่ก็แสดงให้เห็นว่าน้ำเป็นคนไม่ระวังตัว
พายุพรีเซ๊นแบบเฉื่อยๆ เฉยๆ นิ่งๆ เรื่อยๆ ดูโง่ๆ
แต่พูดทำนองว่าเริ่มสนใจในท้องฟ้า
มันเป็นการทำให้คนดูรู้จักตัวละครได้อย่างรวดเร็วมาก
การตั้งชื่อตัวละครหลักเป็น ลม ฟ้า น้ำ ซึ่งเป็นสิ่งที่เกิดจากธรรมชาติ
มีความสัมพันธ์เกี่ยวเนื่องกัน และไม่อาจควบคุมได้ดั่งความรัก
พายุออกแบบบ้านให้มองเห็นน้ำได้ชัดขึ้น
พายุไม่ชอบตีนไก่ แต่ก็ลองอยากกินดู
บลาๆๆ…
 

อีกหลายๆจุดที่ชอบคือรสนิยมของพร็อพต่างๆ และองค์ประกอบในหนัง
เราอาจชอบเพราะมันอินไซท์เรามีแต่สิ่งที่เราชอบๆทั้งนั้น
สมุดโน้ต Moleskinne, รถ Mini, Apple MacBook, iPod,
นักศึกษาด้านการออกแบบ, เชียงใหม่,
นั่งเรือเที่ยวเกาะ, สระว่ายน้ำในบ้าน, รูปถ่ายเยอะๆแปะเต็มไปหมดในห้อง,
ภาพวาด, เพลงไทย,
เพลงรักเธอทั้งหมดของหัวใจ, เพลงเพื่อน, เพลงหาย, . . .

โอ้ย ชอบหว่ะ! สรุปว่าหนังเรื่องนี้ไม่โดนเราเลยในเรื่องเนื้อหา
(หมายถึงเราไม่เคยมีประสบการณ์ความรักขนาดนี้)
แต่โดนใจเต็มๆ ไปเลย กับวิธีการเล่าเรื่องของหนัง รวมถึงวิธีถ่ายทำด้วย
หนังเรื่องนี้ถ่ายทำแบบตั้งกล้องนิ่งๆ แพนน้อยๆ สไตล์หนังสั้น หรือหนังทางฝั่งยุโรป
เราเคยใช้สไตล์การถ่ายทำแบบนี้มาแล้วในหนังสั้นของเราเองเรื่อง “คล้ายคลึงกับ…” 

ปล. เราไม่ใช่คนดูหนังเก่ง หรือดูหนังเป็น (มันเป็นยังไงนะดูหนังเป็นเนี่ย?)
เลยเขียนในแบบที่คิด และรู้สึก ขออภัย หากไม่ตรงกับความคิดใคร

ปล.อีก ภาพข้างบนนั้น เป็นรูปที่ถ่ายคู่กะพีคจริงๆตอนนั้นเจอที่งานแฟต
เลยเอามาประกอบเล่นๆ นะจ๊ะ 

“เมื่อคนที่เรารัก..กลายเป็นคนรักของเพื่อน..ที่เรารักที่สุด..”